Syria 2008. Przez Turcję i Liban

Zmywając się z Alanyi do Kapadocji jechaliśmy przez Antalyię. Otobus (czyli autokar) do Goreme mieliśmy o 22.00 co oznaczało, że mamy cały dzień do zagospodarowania. Szybko więc obczailiśmy polecane przez przewodniki miejsca i wybraliśmy dwa z nich- Perge oraz Düden Şelalesi. Zostawiliśmy nasze giga plecaki w przechowalni na dworcu autobusowym (1,5L) i czym prędzej pojechaliśmy do starożytnego miasta, wg legendy założonego w XIII w p.n.e.

Perge, fragment kolumnady

Mnie od początku bardzo rajcowały amfiteatry. Wcześniej nie zetknąłem się z takim cudem rąk ludzkich (nie licząc tego w Sopocie, który był zbudowany 50 lat temu, więc się nie liczy). Zastanawiałem się jak to jest z tą akustyką i czy naprawdę te miejscówy wyglądają tak dobrze jak to opisują przewodniki. W Perge jednak nie dane mi było porównać Sopot Festival z jakimkolwiek innym Roman/Turkish Festival, bo amfiteatr (mogący pomieścić 12 tysięcy ludzi) był tam zamknięty “w celach remontowych”. Po kolorze tabliczek, które ten fakt obwieszczały, oraz warstwie rdzy, jaka je pokrywała, można było wnosić że cały projekt remontu traktowany jest przez Turków na dość dużym luzie. Możliwe nawet, że jego idea powstała paręset lat temu i od tego czasu dali radę tylko przybić tabliczki…

Jeśli chodzi o wykopawki (vykopávky?)- Czesi, których spotkaliśmy podczas naszej podróży, tak nazwali starożytne ruiny Rozśmieszyło nas to do łez, a określenie pozostało.

Perge, centralna część miasta

Perge położone jest 15 km na wschód od Antalyi. Po wojnie trojańskiej Grecy dobrali się do tego terenu i zaczęli rządzić po swojemu. Perge najlepiej dawało radę pod rządami Aleksandra Wielkiego, ale w czasach bizantyjskich przestalo być modne i zostało opuszczone. Jeśli będziecie spacerować po ruinach, które się tam znajduje, natraficie na nazwisko pewnej pani- Plancia Magna. Tej babeczce miasto zawdzięcza swój rozkwit- to z jej skarbonki sponsorowano budowę całej okolicy. Jej grobowiec można zobaczyć w Antalya Muzesi (czyli muzeum w Antalyi).

Pierwszy raz podczas naszej podróży, oglądane przez nas widoki w nowy sposób zaczęły łechtać naszą wyobraźnię: świetnie zachowane fragmenty akweduktu, kolumnada otaczająca główny rynek w Perge, hellenistyczna brama, czy wreszcie- łaźnie z fragmentami płyt marmurowych na ścianach… To wszystko sprawiało że chwilami czuliśmy się jak w wehikule czasu. A w planach mieliśmy odwiedzić jeszcze kilka podobnych miejsc.

A gdy wykopawki wytłoczyły pot na naszym czole, postanowiliśmy się ochłodzić i skoczyliśmy do wodospadów – oddalonego o kilkanaście kilometrów Düden Şelalesi. Z Perge nie było łatwo się wydostać ale udało nam się złapać stopa. Pani, która nie mówiła zupełnie po angielsku, nie dość, że nam bardzo pomagła to w dodatku dostaliśmy od niej prezent, śliczny ceramiczny talerzyk. Odpowiadała nam taka opcja- podróżowania za darmo i dostawania za to prezentów.

Düden Şelalesi to miejsce zbudowane, by umożliwić człowiekowi refleksję nad ideą wodospadu. Wstęp kosztuje niedużo – 1,5 lira, wejście tam pozwala poznać wiele rodzajów wodospadów (np. miniwodospadzik, średni wodospadziun itp.) Wdrapaliśmy się nawet do miejsca, z którego obserwowaliśmy bardzo ciekawy widok, pokazywany tylko w filmach o zdobywcach skarbów i tajemnych romansach- pierwszy raż w życiu byliśmy za wodospadem!

Powrót autobusem do Antalyi nauczył nas kolejnej rzeczy o Turcji- większość dworców autobusowych jest umiejscowiona poza centrami miast, a osoba twierdząca że “spokojnie dojdziecie tam, nie musicie jechać” może mieć na myśli spacer trwający około godzinę. Było trochę stresu, ale zdążyliśmy odebrać bagaże i załadować się do autokaru jadącego do Kapadocji (bilet 45 lira)